Na een heerlijk weekend bijpraten en tijd inhalen met mijn moeder, is het weer tijd voor de verdere voorbereidingen voor mijn wandeltocht.
Ben van het weekend lid geworden van vrienden op de fiets. Een organisatie die door leden aan leden goedkope overnachtingen aanbiedt. Er zijn heel wat adresjes langs de diverse Lange Afstands Wandelpaden, waarvan het Pieterpad er 1 van is.
Na het boeken van mn eerste overnachting, kreeg ik het opeens benauwd. Want hoezo ga ik fijn een stukje wandelen? Het is een tocht van 500km met bepakking op mn rug en dat ga ik alleen doen. Dat moet voorbereid worden. Ik moet inlopen en kaartlezen. Er heerst een hittegolf en ik ga alleen ( jaja, Max gaat mee en met z’n rugtasjes is hij de beste ijsbreker ooit). Maar echt… Het abstracte concept van een “helende” wandeltocht, is door het boeken van die overnachting opeens keiharde realiteit geworden… HELLUPEEUWPEEUWPANIEK.
Gelukkig heb ik wat hulplijnen achter de hand die me hebben kunnen kalmeren;-). Nee het is geen vakantie maar een reis je nieuwe toekomst te gemoet en het is gewoon je ene voet voor de andere zetten en genieten van wat je ziet en praten tegen jezelf. En soms ook schreeuwen en huilen. En opeens is dat brok uit mn keel weg en heb ik mijn schouders rechtop. Nou daar vertrouw ik dan maar op!
Kusjedoei!
Ps: deze blog is geschreven op mn mobiele telefoon ( alvast oefenen voor volgende week).
Kusjedoei! 