Vorige week hoorde ik voor het eerst het woord “grammenfetishist” Er werd een vervent wandelaar beschreven die lange wandeltochten met rugzak maakt. Ik moest daar smakelijk om lachen en ging verder met de orde van de dag. Natuurlijk is het feit dat ik niet te veel moet meenemen omdat ik het allemaal zelf moet dragen echt wel binnen gekomen. Maar ook de gewichtskwestie was een concept en had ik nog niet aan de praktijk getoetst.
Ik ben in een vorig leven vaak genoeg met de rugzak met 15/17 kilo aan bagage op vakantie geweest. Dat was toch altijd met trein/ bus/ vliegtuig/ taxi en was het lopen beperkt tot stukjes van max 30 min. Ik realiseerde ook opeens dat het tochtje van VillaLinda naar Den Haag Centraal zonder bepakking heb gelopen. Mmmm zou dat met uch kilo op mn rug net zo makkelijk gaan?
En ja.. het spreekwoord “ieder pondje gaat door het mondje” is met enige dichterlijke vrijheid om te buigen tot “iedere gram op de rug voelt na 10 km wandelen als een olifant en niet als een mug”. Dus ik ben gaan wegen voorzover dat met een personenweegschaal kan. Ik kwam inclusief hondenbrokken voor Max en 2 liter water aan 11.5 kilo voor ons samen. Ik moet er rekening mee houden dat ik zelf de rugzak van Max ga dragen. Die tas voelde best zwaar en ik miste nog een paar items.
Nu moest ik toch nog een keukenweegschaal kopen, dus die heb ik snel gehaald en ik heb nu alles tot op de gram nauwkeurig afgewogen en ben vervolgens heel critisch door de stapel heen gegaan. Heb zelfs afscheid genoemen van e.e.a.
Ik heb nu ook sleutels/ pasjes/ telefoon / wandelschoenen en kleding die ik aanheb meegewogen en kom daarmee op een kleine 14 kilo uit … EUHHHHH Ik heb nog een paar dagen de tijd om te wennen aan het idee en ook om nog eens heel critisch door het lijstje te gaan.
Kusje doei!
Kusjedoei! 