Voorbij Ganwerd begon de zon snel in brandkracht toe te nemen en kwam ik erachter dat ik mijn petje was verloren.
De pet die ik de dag ervoor van m’n moeder had gekregen omdat ik mijn eigen pet thuis had laten liggen. Beetje jammer…
Na verloop van tijd zag ik in de verte iemand op me af komen lopen. Toen we mekaar passeerde was het al snel duidelijk dat het ook een “wandelaar” was. Je weet wel, rugzak, flesjes water, comfortabele, sportieve kledij + wandelschoenen en de wandelkaart/ reisgids ( al dan niet digitaal).
Het bijbehorende kletspraatje was al snel gemaakt: een mede Pieterpadwandelaar. Ook net gestart. 1e route van Groningen naar Pieterburen zodat hij op het heetst van de dag in de bus terug naar huis kon. Da’s best slim.
Ik complimenteerde hem met zijn petje en vertelde dat ik de mijne was verloren. Voor dat ik het wist, had ik zijn hoed in mijn handen en mocht ik hem houden. De pet is aan 2 zijden draagbaar en past perfect. Rinse dank je wel!
Kusjedoei! 
Hoe gaat het met je? En met Max?
LikeLike
He Rinse, wat leuk om weer wat van je te horen. Wij gaan traag maar gestaag omlaag. Een etappe per keer. Mijn max ligt op dit moment rond de 20km per dag.
Max doet het beter dan ik. Hij is ook echt wel moe na een dag lopen maar doet een tukkie van 1 a 2 uur en is dan weer helemaal het baasje.
En jij? Ben jij al bij de Berg aanbeland?
LikeLike