Een uur later dan gepland (is er een wekker afgegaan dan? Ging ik vol frisse moed op pad. Eerst 1.5 km van mijn logeer adres naar het startpunt. Waarom ik niet naar onze goede vriend Piet heb geluisterd en ‘schuin’ ben doorgestoken is me nog een raadsel. Wellicht jeugdige overmoedigheid.
De 1e 6km gingen fantastisch. Als je daarin niet meeneemt dat ik de vaste bestanddelen in het Groninger riool, procentueel aanzienlijk moest verhogen maar geen aansluiting kon vinden. Hoe ik dat heb opgelost, beschrijf ik in een andere blog.
Het was een heerlijke wandeling door koel schaduwrijk lommerrijk struweel met pittoreske doorkijkjes.
Na een km of 6 de eerste pauze. Allebei onze tassen af, wat eten en de zitten. Ik weet niet wat er in deze pauze is gebeurd want bij het weer omdoen van mn rugtas woog hij drie keer zo zwaar en had ik gierende spierpijn. Niet tof want ik moest nog 16 km tot aan Zuidlaren.
Ik had me tot doel gesteld om tot aan Haren te lopen 5 km verder en me daar te tracteren op thee met taart en een lekker lange pauze. Daar zou de spierpijn vast mee opengaan en dan was ik ook op de helft en was het na 10 uur en zou er tenminste wat open zijn.
Ik raakte in een soort “zombie trance” en begon steeds de grens te verleggen voor de nieuwe lange pauze. Heb wel veel korte slokjes water stops gemaakt. Rugzak af, bakje voor max en water pakken. Wat drinken, alles opbergen en weer door.
Opeens was ik aan de rand van zandgrond met bossages. Euhhhh waar kwam dat opeens vandaan? Wel lekker van veel schaduw. En opeens was daar een zitje met een drinkwater tap.
We hebben hier denk ik wel 45 min zonder de tassen op gezeten en water gedronken en nog meer water gedronken. Wat een geweldig plekje!!!
Kusjedoei! 