Kaartlezen is een vak apart en het is een professie die ik nog niet geheel meester ben. Zelfs niet met de GPS app, wandelroute op de digitale topografische kaart en de zeer uitgebreide routegids van het Nivon (daar herken je ook je medewandelaars aan).
Het Pieterpad is een LAW (lange afstand wandeling) en heeft een herkenbare markering.
De eerste dagen controleerde ik om de vijf minuten het pijltje op de kaart van mijn telefoon en lette ik niet tot nauwelijks op de wit-rode wegwijzers.
Tijdens de eerste paar kilometers na schoonloo betrapte ik mezelf erop dat ik minder vaak op mijn telefoon keek en meer oog begon te krijgen voor de bordjes. Hoezee, ik boek vooruitgang.
Omdat Westerbork bijna aan het Pieterpad ligt en Mark en Renée hier wonen EN ze direct hebben aangeboden dat ik bij ze kon komen logeren tijds de tocht, heb ik een bezoekje en tevens rustdag bij hen ingepland.
Ik hoefde voorbij de Meeuwenplassen alleen maar 200 meter van het Pieterpad af te slaan om aansluiting te vinden op het Drenthe pad, route Elp – Westerbork. Daarnaast ligt Westerbork hemelsbreed 12 km van Schoonloo. Appeltje eitje toch? Als je kunt kaartlezen wel ja.
Aangekomen bij het Drenthepad, kon ik naar links of naar rechts. Mijn gevoel zei rechts… Je raad het al… Het moest links zijn. Daar kwam ik alleen pas na 1.8 km achter. Beetje jammer.
Vervolgens moest ik omlopen omdat Max niet door het wilde koeibeesten heideveld mocht lopen ( +1.5 km want stelling van Pythagoras – daar istie weer).
Extra rondje brink in Orvelte (+ 0.25 km). Na Het houten pad van Theodoor zou ik volgens de kaart links af moeten slaan om in een boeren akker terecht te komen. Helaas stond de 2 meter diepe droge prutsloot met te steile oevers niet op de kaart aangegeven. + 0.5 km) om een smal stenen richeltje te vinden waar we konden oversteken.
Aan het einde van het maaiveld stond wel een ge-her-re-construeerde boerderij uit de ijzertijd waar je ook in kon.
En toen begon het ook nog te regenen. De enige bui in de regio en wij liepen erdoor. Nu is “bui” misschien een te groot woord voor de 68 spetters maar het voegde wel toe aan mijn algeheel gevoel van zielig.
Vervolgens leidt het Drenthepad je ook nog door het wildwoest Orveltes oerbos. Een barre tocht van 2.5 km off road door bramenstruiken, omgevallen boomstamtakmikado en andere struikgewas en beukwilg ellende. Dit omdat er gewoonweg geen pad was!
Had ik me ook nog vergist in aan welke kant van Westerbork Renée en Mark wonen… Hé-le-maal aan de andere kant dus.. Ik heb het gered maar was best een beetje moe toen ik eindelijk arriveerde.
Het glaasje prosecco smaakte meer dan lekker en ben enorm vertroeteld;-) dus het is uiteindelijk weer helemaal goed gekomen.
KusjeProost!
Kusjedoei! 