Als je behebt bent met stevige dijbenen, heb je last van “wrijving”. Logisch ook want de binnenkanten van je dijen raken mekaar bij iedere stap die je zet. Schuur, schuur, wrijf, wrijf. Iedere stap weer. Je hele leven lang.
Het beschermen van je perzik zachte velletje is je tweede natuur geworden want eelt vormt zich daar niet.
Wil je een rok of jurk aan? Dat kan maar dan moet daar een “broekje met lange pijpjes” onder. Kan eventueel over je echte ondergoed heen maar dan heb je een extra laagje en dat kan gaan broeien. En verder is dit type tent ook niet heel erg sexy.
Verder is niet iedere korte broek geschikt. De pijpen moet lang genoeg zijn. Als je dan niet oppast heb je een “kruiskruiper” op de kop getikt. De stof van 1 van de 2 pijpjes en als je pech hebt allebei, kruipt omhoog tot in je kruis. Je loopt dan rond met een prop textiel in je kruis en het ziet er zo stom uit.
Verder ontwikkel je, geheel ongemerkt, het kruistrekhupje. Terwijl je loopt even snel een been extra optillen, beetje voorover buigen en met een ferme ruk de broekspijp omlaag trekken. In de hoop dat niemand ander jouw hupje heeft gezien. Geloof me… Kansloze exercitie want het pijpje zit binnen no time weer terug. Dus dan maar die korte broek met pijpjes tot op of net boven de knie. Het stoere model zeg maar.
Er bestaat tegenwoordig ook “spuitpleister” maar dat spul is voor de prijs van het geld best duur en je wilt ook niet constant met een plastic beschermlaag rondlopen.
Welke optie je ook kiest. Het blijft tobben maar welke optie je ook kiest, het blijft tobben maar is te verkiezen boven schaafwonden!
Kusjedoei!
Kusjedoei! 
Deoleen roller op de plekken die tegen elkaar aan schuren…. En taaaadaaaaaaaa
Met vriendelijke groet en een kusje…. Jouw eigen lange afstandswandelaar xxx
LikeLike