Heb ik je al verteld hoe tof mijn ouders zijn? Ik kan het niet vaak genoeg zeggen. Dus bij deze weer… Jona en Michel jullie zijn de beste, tofste en liefste van de hele wereld! En ik houd van jullie. Heulboelveul hartjes in het kwadraat!
In een eerdere blog heb ik verteld over de routekaart die pontifikaal op de koelkast hangt en waar minutieus op wordt ingekleurd hoe en waar ik loop en slaap.
Ik heb ook al geschreven over het ophalen in Laren en de hangmat in Bourtange.
Nu was er ook nog het plan om mijn volgende rustdag in Hardenberg gezamenlijk door te brengen. Zouden zij op de fiets komen. Na wikken en wegen toch besloten om van dat plan af te zien omdat het logistiek en qua oppas voor Beppie de hoogbejaarde Kater Familias niet te regelen valt.
Nadat ik de groepsapp voor alle “meelopers” had laten weten dat ik bijna bij Sleen was en dat ik me, gezien de wolkenpartij, afvroeg of ik het droog tot aan mijn logeeradres zou houden, belde mn moeder waar ik precies was. En ik niets vermoedend vertellen dat ik net ff pauze hield… Keuveldekeutelkletspraatje.
Ik had vervolgens ook nog tijd om per ongeluk met timer een groepselfie te maken. Ik doe tijdens deze reis echt allemaal nieuwe dingen;-).
Ik loop vervolgens nietsvermoedend langs een terrasje en hoor opeens Max z’n naam roepen… en wie zitten daar tot mijn verbazing en blijdschap als twee breedbekkikkers volop te grijnzen? Jawel… paps en mams. Gewoon omdat het kan en omdat ze me wouden verrassen.
Kusjedoei! 
En wat waren we blij dat je daar aan kwam lopen, niet alleen omdat we daar al een een uur zaten, maar omdat je zo fier en parmantig stappend, met een rechte rug alsof er al een last was weggegleden op jouw doel afliep. Je straalde uit : alles onder controle, hier ben ik !
Heerlijk zo’n dochter, we zijn trots op je lieverd. Dikke zoen Jona en Michel.
LikeLike