Vlak voor Coevorden haakte Henriëtte aan. Op weekend bezoek bij haar moeder. Door o.a. een blessure aan haar voet kon ze tot ons beider spijt niet een hele dagmars meelopen.
Het maakte het samenzijn er iig niet minder om. Temeer daar we hartelijk zijn onthaald met thee en zelfgebakken cake door haar moeder.
Harry en ik zijn nu nog collega’s en spreken mekaar minder vaak dan dat ik eigenlijk zou willen. Door de jaren heb ik me een aantal malen voorgenomen om daar verandering in te brengen. Op de een of andere manier gebeurd dat het echter niet. Want druk druk druk druk als twee kleine baasjes. Het gaat gelukkig niet om de kwantiteit maar om de kwaliteit.
Harry heeft een voor mij compleet andere invalshoek op hoe het leven in mekaar steekt en zet me daardoor aan het denken. Daarnaast bewonder ik haar levenslust en optimisme.
You rock girl!!!
Kusjedoei! 