Mijn slag bij Nijmegen

1.5 week geleden vroeg een van de ‘meelopers’ me, na het lezen van de diverse blogs wat nu mijn bevindingen waren. Ik schreef leuk over mijn reisbelevenissen maar nog niets over mijn ‘geestelijke’ reis. En dat was tenslotte ook een heel belangrijk doel van deze tocht.

Ik vond het een ‘nare’ vraag want confronterend. Ipv ‘vluchten’ in amusant gekeuvel over practische zaken, moet ik met mijn billen bloot. Want wat ben ik inmiddels wijzer geworden?

Nu één week later in tijd en vele gesprekken met deze en gene verder, ben ik eindelijk toe aan het geven van een antwoord.

Naast een aantal practische zaken zoals ‘alleen uiteten durven’ en de fysieke veranderingen in mijn lijf en veranderend eetpatroon, het schrijven van blogs en zelf deze tocht regelen, ontdekken dat lange afstanden lopen tof zijn en dat ik opeens bewust ben van het aantal toffe en lieve mensen ken, durf ik ook te erkennen dat ik teveel bezig ben met mijn ex en mezelf daarmee mijn eigen herstel in de weg zit.

Het is niet van belang om te weten wanneer hij via whats app online is of wat hij via de diverse social media kanalen uit. Hij is, achteraf gezien, een jaar geleden een pad ingeslagen waar ik hem niet in wou volgen dus wil ik ook niet meer weten wat hij doet.

Een wond heelt alleen als je niet aan de korst pulkt en door hem bewust te blijven volgen, verwijderde ik die korst steeds. Daarnaast volg ik de mensen die wel belangrijk voor me zijn ook niet op deze manier.

Ik ben ongemerkt ook mijn eigen weg gegaan en mijn leven begint behoorlijk tof te worden.Ik kan afspreken met wie ik wil, dwars in mijn bed slapen, naar bed gaan op de tijd die mij uitkomt, groente eten, een wandeltocht maken, een schrijf/ blogcursus gaan volgen, gaan sporten. Allemaal dingen die ik een half jaar geleden niet deed.

Door deze tocht kom ik los van mijn gedrag van de laatste weken waarbij ik mezelf gegijzeld hield en stiekum de hoop had op de een of andere verzoening.

Tijdens de tocht vandaag vielen alle losse stukjes op hun plek. Ik wil niet terug naar mijn oude leven omdat ik daar niet gelukkig van werd. Dat ik nog niet precies weet wat ik wel wil, weet ik nog niet en dat maakt niet uit.

Ik ga er in ieder geval wel voor zorgen dat ik na deze tocht in conditie wil blijven. Want mmmm ik ben stiekum best trots op de spierontwikkeling in mijn kuiten.

Maar ik ga ook op zoek naar een schrijf/ blog cursus. Wie weet kan ik dat later ook gebruiken in mijn nieuwe carrière.

En er gaan straks echt momenten komen dat ik terugval. Hoort erbij. Ik heb ‘mijn slag’ in mijn voordeel beslecht en dit schrijf ik nu op terwijl ik logeer in Nijmegen!