Vandaag voerde mijn wandeltocht van Groesbeek naar Gennep. Een korte tocht van slechts 14 km. Ik had daarom geen haast met mijn vertrek bij mijn gastadres in Nijmegen waardoor ik pas rond een uur of 11 echt aan de wandel ben gegaan. Normaliter ben ik al voor 9 uur aan de wandel want iets met morgenstond enzo.
Na een uurtje lopen werd ik ingehaald door een mede wandelaar. Al snel bleek het ook een “echte PieterPadder” te zijn die een paar dagen geleden vanuit zijn woonplaats naar Nijmegen is gelopen om daar aansluiting te maken bij het pad. Hij loopt een etappe per dag en maakt voornamelijk gebruik van campings dus hij heeft ook tent en slaapspul bij zich.
We besloten een stukje samen op te lopen want het is altijd leuk om ervaringen uit te wisselen.
Na een half uur wandelen en het beklimmen van een berg, vond ik het tijd voor een korte pauze. Mijn wandelmaatje besloot om door te lopen. Daar scheidde onze wegen zich. Dacht ik… want een half uur later kwam ik hem tegen, zittend op een boomstronk, zijn voet verzorgend ivm een kleine blessure.
Na de lach van herkenning en het toeval dan toch maar even handjes schudden en voorstellen. Na het noemen van mijn voornaam blijft hij even stil en zegt prompverloren… ‘Ik denk dat ik je ken van 30 jaar geleden. Heb jij in Delft gewoond en posters geplakt voor Loesje’. Nou… euhhh… wtf… ja dus! Blijken we dus 32 oid jaar terug een blauwe maandag met nog drie anderen de Delftgroep van Loesje te hebben gevormd en een paar aktieoverleggen bij hem thuis, Studentenflat Krakeelhof 67, hebben gevoerd. Geen flauw idee waarom het nooit echt van de grond is gekomen. Die dingen gebeuren.
Het menselijk brein is wel bijzonder omdat er om een redelijk onverklaarbare reden een laatje opengaat met een herinnering van meer dan 30 jaar terug.
We hebben de rest van de tocht samen uitgelopen en na afloop nog samen een drankje gedronken en afgesproken een eventuele volgende ontmoeting aan het wandellot over te laten.
Ik zit nog steeds in een verhoogde staat van ‘asjemenou’ een beetje schaapachtig voor me uit te kijken want van alle dingen die kunnen gebeuren had ik deze hernieuwde kennismaking echt niet kunnen voorspellen.
Kusjedoei!
Kusjedoei! 